هر جای دنیا که باشم به یادت هستم بونجی

هر جای دنیا که باشم به یادت هستم بونجی  

 

 سلام به همه! 

دلم امشب هوای خویشتن کرد  

هوای ملک و آن زیبا وطن کرد 

هوای روز عید و جشن نوروز 

چو بلبل ناله بر یادی چمن کرد 

بونجى ای زادگاهم بسان جشمانم دوستت دارم. به نامت زنده ام و با یادت 

زندگی میکنم.هر قدر از تو دورتر می شوم  دلبستگیم  به تو بیشترو بیشترمی شود اى 

 زادگاه شیرمردان و شیر زنان.  اى بونجى  یاد مردان وارسته ات و شیرزنان نجیبت. یاد 

 دریای نیل گونت وکوهای سربه فلک کشیده ات هر جا که باشم با من است.نمی دانم از کجا شروع کنم. از  

ماهیهاى  دریایت  بگویم یا ازاهوی بیابانهایت. از حویدک کهوران تعریف کنم یا از کوبکهای 

 بنچاه. تابستانهای سراحکان رادوست دارم  و   زمستانهای شم کلاتان را .دلم میخواهد در 

 فصل باییز در کمب رستری باشم و در بهاران درکمب مژدالی. یادم هست روزهای گرما را در زمین 

 لشکری و سرما را در گرمب چوتا می گذراندم. توخ و چور حبتار را به خوبی یاد دارم 

 روزها در چنگال و شبها در دجو بودم. برنتی و فادان را با بخاطر سکوتش و اهوهای 

 زیبایش دوست دارم.دره گوران را به مانند فادان دوست دارم سراحکان و اهوهایش را با هیچ جای دنیا عوض نمی کنم.مخصیان و اسکی را دوست داشتم. نی جنگو و شهرونهای عبدک لوجر هنوز در گوشم زمزمه می

 

 کنند.سلامهای خبردار جنگلک با اوهی اوهی بواتک را فراموش نخواهم کرد. اى بونجى عشق من. عشق به وطن زمانی برای ما خیلی  بیشتر معنی پیدا می 

 کند که دور از آن در غربت زندگی کنیم مانند من!!!

اهو صفت رمیده ام از مردمان دهر              بیرون شدم ز شهر به صحرا گریستم 

دیروز دل بخاطر امروز می گریست                          امروز بخاطر فردا هم گریستم