ورزش در بونجی

(( ورزش در بونجی ))

 

 ورزش در بونجی مانند سایر نقاط مکران ریشه در فرهنگ مردم این دیار دارد . 

متاسفانه امروزه گروهی فقط فوتبال را ورزش می دانند در حالیکه دریک قرن گذشته بازیهای مانند دارتوباـ کلاـ کبغاـ شتر سواری ـ دو میدانی ـ کشتی محلی در بونجی رایج بوده اند و افراد با به سن گذاشته ای هستند که از خاطرات ۶۰ و۷۰ سال قبل می گویند . 

ان روزها فوتبال در بین مردم بونجی جای نداشت .همان گونه که امروز از بازیهای بومی و محلی فقط اسمی مانده است و جوانان کمتر به ان بازیها کمتر ر غبت نشان می دهند . وفوتبال را تنها ورزش میدانند. تعدادی هم هستند که شطرنج بازی می کنند وحتی درتیر ماه سال ۱۳۸۸تعداد چهار نفر از جوانان بونجی به نمایندگی از شهرستان جاسک در مسابقات شطرنج استان هرمزگان در بندر عباس شر کت نموده اند.بس بی جهت نیست که می گو یم جوانان بونجی جوانانی شایسته هستند اما بیشتر آنان به فوتبال علاقه مند هستند و این را در عمل اثبات کرده اند. بنده از وقتی که به بونجی آمده ام وعضو این دیار گشته ام بیش از 30سال نمیگذرد من قبلا با بونجی فقط از راه دور آشنایی داشتم و فکر نمی کردم  که جوانان بونجی اینگونه به ورزش علاقه مند هستند اما اینک جریان فرق می کند من به عنوان یک عضو کوچک از خانواده بزرگ بونجی بر خود واجب می دانم که از خانواده ها تشکر کنم زیرا زحمات و تشویق این عزیزان است که باعث رونق ورزش در بونجی شده اند. 

به جرات می توانم بگویم تک تک مردم بونجی به ورزش علاقه مندند واین را می توان در روز  

بازیهای طوفان به عینه مشاهده نمود.بیش از 15 سال از اولین دوره بازیهای روستاهای غرب جاسک که در زمستان 1372در روستای گروک بالا برگزار شد می گذرد.  

من علاقه مندی مردم را از همان روزها در خاطر دارم. مردم بونجی برای اینکه تیمشان از سایر تیمها فرق داشته باشد هر کاری میکردند آنها حتی لباس خارجی برای تیمشان خریدند.دقیقا لباسها شش ساعت قبل از بازی از بندر خصب کشور عمان وارد بونجی شد.اری لباس های زرد همیشگی طوفان برازنده این جوانان است.  

شور وشوق عجیبی در بین مردم وجود دارد بیر وجوان از کار و زندگی خود زده اند صبح و بعد از ظهر به وسیله وانت به گروک می روند و با هر برد بونجی کاروانهای عجیبی به شادی راه می افتد  من هم میدانم در ورزش همواره برد و باخت وجود دارد.بهترین قهرمانی که باعث خوشحالی مردم بونجی شد قهرمانی در گروک بالا بود در مکران همه میدانند که بین بونجی و گروک هیج فرقی وجود ندارد و تقریبا همگی از یک خانواده اند وفقط اسم روستاها فرق می کند . 

اما بدترین باخت بونجی در بازی های گنگان بود سال ۱۳۷۵ گنگان میزبان بود و در بازی نیمه نهایی بونجی در ضربات بنالتی به گوان باخت و مردم خیلی ناراحت شدند . لازم به یاد اوری است که عرض کنم بونجی در ان دوره دو تیم فوتبال a و b داشت که هیچکدام قهرمان نشدند تماشگران بسیار ناراحت بودند انها حتی با نیروی انتظامی در دوراهی کوه مبارک درگیر شدند و ان بدترین و تلخ ترین صحنه ای است که بنده در ذهن دارم اما امروز ورزش در بونجی رونق دارد و نیاز به مساعدت بیشتری دارد . کسانی که دوستدار بونجی هستند در هر جای دنیا که هستند می توانند جوانان بونجی را یاری کنند .و جوانان بونجی را از محبتهای بیکران مادی و معنوی بی نصیب نکنند .مانند عزیزانی که برای سربلندی بونجی مشقتها کشیده اند شاید با ذکر نام این عزیزان بتوانیم گوشه ای از زحمات انها را جبران کنیم هر چند که انها خیلی بزرگتر از این حرفها هستند و نامشان همواره در تاریخ ورزش بونجی می درخشد.  

به جز کسانی که افتخار بازی کردن در تیم فوتبال بونجی را داشته اند هستند عزیزانی که کمکهای مادی و معنوی انان در ذهن این حقیر جا خوش کرده است . 

عزیزانی مانند:  مهندس گرگیج _ محمود محمودبور _ محمد بهروجه _ خالد ریسی  اقای اشرافی ریس فرهنگ و ارشاد اسلامی جاسک که هم اکنون زحمت تیم فوتبال بونجی بر دوش ایشان است و بالاخص محمد جلالی که گویا خود عضو خانواده بونجی و به خاطر تیم طوفان بونجی زحمات بسیاری متحمل گشت و باعث شد تیم بونجی رسما در جرگه تیمهای لیگ یک جاسک قرار گیرد . این حقیر هر چقدر از ایشان تشکر کنم کم است امیدوارم هر کجای این سرزمین هستند موفق و سربلند باشند . 

در بایان از همه مردم بونجی که وظیفه خود دانسته اند به جوانانشان کمک کنند بی نهایت سباسگذارم . در اخر ذکر دو نکته را جهت یاداوری بر خود واجب می دانم اول اینکه نام مردم بونجی ذکر نشده  چون اکثر مردم بونجی دوستدار بونجی هستند و امکان داشت اسم کسی از قلم بیفتد و باعث رنجش خاطر گردد. 

دوم اینکه رنگ اصلی بیراهن تیم فوتبال طوفان بونجی زرد طلای است اما بعضی از عزیزانی که مسول ادارات بوده اند بنا بر موقعیت و شرایط موجودی که خود تشخیص می داده اند بیراهن سرخ _ سبز _ سفید و ابی هم بر تن جوانان بونجی درخشیده و با این رنگها هم قهرمان شده اند . که مجددا از زحمات این عزیزان بی نهایت سباسگذارم. 

بالاخره من از سرزمین شیران مکران عزیز و بونجی هستم و افتخارم اینست که بلوچم و به بلوچ بودن خود فخر می ورزم بس به زبان بلوچی می سرایم  

                          بونجی منی ملکی ته زهیرانی  

                                                                       همتت گونن کلین بیرانی  

                                                            تقدیم به همه دوستداران مکران و بونجی  

                                                                                ((موس عبدالصمد بلوچ))